Dolceacqua

Eén van de hoogtepunten is ongetwijfeld het uitzicht dat Dolceacqua biedt. Al van verre worden de contouren van het 12e eeuwse Doria kasteel zichtbaar. Door de goede staat waarin de ruïne van het kasteel zich bevindt, kost het niet veel moeite om zich voor te stellen hoeveel indruk de vesting gemaakt moet hebben op de Middeleeuwse mens. Nu oogt het dorp eronder vooral uitnodigend, mede dankzij de vele terrassen van barretjes en restaurantjes die zichtbaar zijn vanaf de weg. De merendeels open en kleurige uitstraling van het dorp ademt nog de sfeer van de Rivièra. Dit wordt versterkt door de vele palmen en citrusbomen. Hoewel ook Dolceacqua zijn smalle en donkere steegjes kent blijft de algemene indruk van lichtheid bestaan. Niet in de laatste plaats door de middeleeuwse brug welke het dorpsdeel ‘Borgo’ verbindt met het aan de andere kant van de Nervia gelegen ‘Terra'.

Isolabona

Ook het verderop gelegen Isolabona heeft zijn eigen ruïne, het Castello Doria. Isolabona ligt op een strategische plek, op het punt waar de rivier Merdanzo vanuit de gelijknamige vallei uitstroomt in de Nervia. Vanaf de burcht van Isolabona kunnen de toegangswegen vanuit beide valleien overzien worden. De hoofdweg door het oude Isolabona loopt vanaf de brug over de Nervia omhoog naar het centrale plein van de Santa Maria Maddalena, de parochiekerk van het dorp. Van de dorpen in de directe omgeving is dit één van de grootste dorpspleinen. Dat maakt het zeer geschikt voor het traditionele balspel pallapugno. Op doordeweekse dagen is het vooral een ontmoetingsplek voor bewoners en een speelplek voor de kinderen, zeker tijdens de pauze van de aan het plein grenzende kleuterschool en lagere school. De steegjes van het dorp hebben vooral een besloten karakter. Verdwalen is vrijwel onmogelijk; alle steegjes leiden uiteindelijk terug naar de oude hoofdweg die op haar beurt omhoog naar de kerk of omlaag naar het water leidt waar de SP64 langs loopt.

Pigna

Voorbij Isolabona wordt de weg bochtiger. Ook het stijgingspercentage gaat wordt op een aantal plekken iets groter. Daarnaast wordt de vallei smaller en natuurlijker. Pas bij het naderen van Pigna komt de bebouwing terug. Hoewel ook hier licht gekleurde grote herenhuis-achtige bouwwerken (palazzi) zichtbaar zijn, kenmerkt het oude deel van Pigna zich vooral door een doolhof van donkere, onderling verbonden en vaak overwelfde steegjes. Van het ooit aanwezige kasteel van Pigna rest helaas alleen het Piazza Castello. Het uitzicht op de vallei en het nabij gelegen dorp Castel Vittorio maakt de klim de moeite waard. Het meest bijzonder van Pigna is misschien wel de 15e eeuwse Loggia della Piazza Vecchia. De overwelving hiervan is als een kerkplafond waardoor buiten als binnen oogt. Waar Pigna een echt boerendorp is, oogt de plek bij de Termen van Pigna verrassend mondain. Helaas heeft het kuuroord bij de warme zwavelhoudende bronnen de deuren moeten sluiten.

Buggio

Na Pigna is het mogelijk de bergwegen omhoog in te slaan, richting het hoger gelegen Castel Vittorio en de bergpassen van de Colla di Langan en de Colla Melosa. Wie laag in het dal blijft en de Nervia volgt richting Buggio, komt uiteindelijk op de plek waar de vallei doodloopt. Bij een ontdekkingstocht door de steegjes van het oude gedeelte van Buggio blijkt dit deels verlaten. Hoewel veel van die verlaten indruk schijn is. De nieuwere huizen liggen wat hoger op de berg en veel van het leven speelt zich meer verborgen af. Buggio is een echt bergdorp waar de Alpensfeer overheerst. Plaquettes en een monument herinneren aan de alpinisten die het dorp heeft voortgebracht. De veelal bruine luiken tonen uitsneden van dennenbomen.

Dennenbomen, (tamme) kastanjes en andere loofbomen overheersen hier. De kleuren, geuren en zelfs de temperatuur zijn hier totaal anders dan aan de kust. Over een afstand van ongeveer 25 kilometer zijn de flora en fauna, de bebouwing en de sfeer langzaam maar zeker veranderd en is de bezoeker in een totaal andere wereld beland.