Sinds 1969
Kamperen in een unieke omgeving
Meer dan 50 jaar gastvrijheid in een unieke omgeving
De Longobarden wisten het al.
Toen deze oude Germanen tijdens de grote volksverhuizingen het achterland van de Middellandse zeekust verkenden, troffen zij halverwege de Nervia vallei een aantal vlakke terrassen. Natuurlijk gevormd, aan de oostkant van de vallei waar lang voor hun komst de Romeinen al begonnen waren het gebied te ontginnen met behulp van hun beroemde aquaducten.
Een perfecte plek voor een vestiging!
Vlakke grond: in de bergen een rijk bezit
In een gebied waar bergen de dienst uitmaken, de bergwanden elkaar scherp kruisen en de valleien smal zijn is vlakke grond een rijk bezit. De lagere terrassen hier leenden zich voor het verbouwen van granen en groenten, in het hogere gedeelte ontstond een kastanjeboomgaard.
Maar het is ook een strategisch punt; precies gelegen in het gedeelte van de vallei waar deze smaller en dus steeds overzichtelijker wordt.
En ook nog via een pad over de berg verbonden met het vlakbij gelegen, nog strategischer punt iets zuidelijker: daar waar het water van de rivier Merdanzo in dat van de Nervia stroomt. Op dit punt, waar je uitkijkt over zowel de Nervia vallei als de dwars daarop gelegen Merdanzovallei, ontstond in de loop van de 13e eeuw het dorp Isolabona.
Dat wil zeggen: het huidige Isolabona, waarvan in documenten uit 1220 voor het eerst melding wordt gemaakt.
De voor iedereen zichtbare archeologische sporen maken echter duidelijk dat er daarvoor al een oudere nederzetting is geweest, noordelijker van het huidige dorp. In de richting van de bovengenoemde terrassen, bekend onder de naam Prati di Gonté.
Maar de Prati di Gonté bleven.
Het inmiddels gekatholiseerde Longobardische Rijk werd door Karel de Grote toegevoegd aan het Middeleeuwse Koninkrijk Italië, onderdeel van het Frankische Rijk. De Vroege Middeleeuwen gingen over in de Hoge Middeleeuwen die weer overgingen in de Late Middeleeuwen en in de nieuwe tijd. Keizers en koningen kwamen en gingen. De machtige Doria’s bouwden hun kasteel en Isolabona ontwikkelde zich verder.
Maar de Prati di Gonté bleven.
In een gebied waar de uitlopers van de Alpen tot aan zee lopen. Waar berglucht en zeelucht samenkomen. Waar het in het bezit kwam van de familie Peitavino. Waar een jongetje genaamd Fortunato geboren werd. Waar dit kleine ziekelijke jongetje opgroeide en als volwassen man naar terugkeerde om zijn gezondheid te hervinden en er vervolgens een gezondheidskolonie stichtte waar mensen van alle leeftijden en nationaliteiten gastvrij werden ontvangen.
De gastvrijheid zet zich voort tot op heden.
De Prati di Gonté kwamen als erfenis van professor Fortunato Peitavino bij zijn kleindochter Flora terecht. In het jaar 1969 opende zij samen met haar man Pinuccio Dallorto op die plek Camping Delle Rose. Zo zette zij de gastvrijheid van haar grootvader voort.
Velen wisten het al. Flora en Pinuccio wisten het. Hun dochter Lorena weet het.
Lorena runt nu samen met haar zonen Lorenzo en Riccardo Cortelli de camping. In 2019 hebben zij het 50 jarig bestaan van de camping gevierd. Het adres mag dan inmiddels verworden zijn tot Regione Prati Gonter, de ligging is onveranderd mooi gebleven. Halverwege de prachtige Nervia vallei, omringd door groen in alle mogelijke tinten, niet ver van de zee. Met het uitzicht op de majestueuze Monte Toraggio - even indrukwekkend als in de voorgaande eeuwen.
Wie ooit de gastvrijheid van de camping heeft genoten weet het ook. En wie de Italiaanse gastvrijheid in de toekomst nog zal komen genieten zal het na zijn of haar verblijf kunnen beamen: dit is inderdaad een unieke omgeving!